 |
 |
برخی از عادت های کاری و فردی مربوط به زندگی ممکن است پیامد حاملگی را تحت تاثیر قرار دهد.
وجود Pica به یخ و نشاسته و خاک رُس و زباله معمولا با کم خونی همراه است. گیاهخواری معمولا در ارتباط با کمبود پروتئین است که با افزایش مصرف پنیر و تخم مرغ اصلاح می‌شود. چاقی باعث عوارض مادری مانند هیپرتانسیون، پره اکلامپسی، دیابت حاملگی، ترومبوفلبیت، اختلالات زایمان دیررس (پست ترم)، سزارین و عوارض جراحی می‌شود.
همچنین چاقی باعث عوارض جنینی هم می‌گردد. زنانی که دارای شاخص توده بدنی بیشتر از 30 می‌باشند در معرض افزایش خطر مرگ دیررس جنین و زایمان زودرس (پره ترم) قبل از هفته 37 ، افزایش خطر اسپاینا بیفیدا، نقایص دیواره شکمی و ناهنجاری های روده ای در جنین می‌باشند. بی اشتهایی و پرخوری باعث افزایش خطرات مثل اختلالات الکترولیتی، آریتمی های قلبی و اختلالات دستگاه گوارش می شوند.
اکثر زنان حامله می‌توانند در سرتاسر حاملگی به ورزش کردن ادامه دهند اگرچه ممکن است ورزش معمول قبل از حاملگی آن ها نیازمند تغییر باشد. به عنوان مثال حاملگی ممکن است باعث ایجاد مشکلات تعادلی شود و شل شدن مفاصل ممکن است فرد را مستعد آسیب ارتوپدیک کند.
حاملگی ممکن است مشکلات بین فردی را تشدید کند در طول حاملگی خطر مربوط به شریک بدرفتار افزایش مییابد این احتمال در زنانی که همسران آن ها دارای خصوصیات زیر هستند بیشتر است : سوء مصرف الکل، بیکار شدن از کار در گذشته نزدیک، برخورداری از آموزش ضعیف یا درآمد کم و سابقه توقیف شدن.
وضعیت بهداشتی و تولید مثلی خویشاوندان نَسَبی باید از نظر بیماری، عقب ماندگی ذهنی، نقایص زمان تولد، ناباروری و از دست دادن حاملگی بررسی شود. زمینه های خاص نژادی و قومی یا مذهبی ممکن است نشان‌دهنده افزایش خطر تعدادی از اختلالات مغلوب باشند.
دیابت
در صورت ابتلاء به دیابت آشکار مخاطرات شدید مادری و جنینی افزایش مییابد خطرهای مادری عبارتند از : آسیب دیدگی شبکیه، کلیه و قلب و عفونت های ادراری، کتواسیدوز دیابتی و نیاز به سزارین، ضمنا هیپرتانسیون شایع است و زنان دیابتیکی که دچار بیماری کلیوی هستند از نظر پره اکلامپسی در معرض خطر جدی تری می باشند. خطرات جنینی عبارتند از : افزایش مرگ و میر پری‌ناتال، ناهنجاری ها، اختلالات رشد زایمان زودرس یاتروژنیک و بی ثباتی متابولیک نوزاد. نقایص لوله عصبی و ناهنجاری های قلبی و کلیوی در زنان حامله دیابتیک 5-2 برابر بیشتر است. آژنزی ساکروم و هولوپروزنسفالی به ندرت رخ می‌‌دهند. چون کنترل ضعیف گلوکز در مراحل اولیه حاملگی ممکن است تراتوژن باشد ویزیت قبل از حاملگی باید شامل ارزیابی کنترل دیابت و عوامل محرک باشد اجزای همه این ویزیت شامل آموزش به بیمار، کنترل گلوکز با رژیم غذایی و ورزش و انسولین می‌باشد، اسید فولیک 400 mg در روز باید قبل از حاملگی مصرف شود و در صورت وجود سابقه فردی یا خانوادگی نقایص لوله عصبی با دوز 4 میلی گرم در روز تجویز گردد.
تشدید هیپرتانسیون ناشی از اختلال عملکرد کلیه همراه با پره اکلامپسی حاصله از نگرانی های زنان مبتلا به بیماری های کلیوی مختلف می‌باشد. حاملگی باعث افزایش آسیب دیدگی کلیه می‌شود و اختلال دایمی عملکرد کلیه را تسریع می‌کند. تحقیقات نشان داده که در یک سوم زنانی که سطح کراتینین سرم آن ها بیش از 2 میلی گرم باشد سرعت کاهش عملکرد کلیه در طول حاملگی تشدید می‌شود بنابراین بهترین عامل پیشگویی کننده پیامد پری‌ناتال، میزان کراتینین سرم است. مصرف مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین با دلیل دیس ژنزی لوله های کلیه جنین و نارسایی کلیه همراه است. بنابراین مصرف این داروها باید قطع شده و فشار خون بالا با داروهای بی خطر دیگر کنترل شود. خطرات جنینی عبارتند از اختلال همزمان عملکرد عروقی، محدودیت رشد زایمان زودرس و افزایش مرگ و میر و موربیدیته حول و حوش زایمان.
خطرات مربوط به این اختلال شبیه خطرات مربوط به بیماری کلیوی است. فشار خون بالا در طول حاملگی ممکن است تشدید یافته و باعث نیاز به درمان دارویی بیشتر یا زایمان پره ترم شود. جهت کشف علت آن باید عملکرد کلیوی و قلبی بررسی شود. در بسیاری از موارد چاقی باعث آن می‌باشد که با کاهش وزن می‌توان آنرا اصلاح کرد علاوه بر آن کاهش وزن باعث کاهش هیپرانسولینمی و دیابت و هیپرتری‌گلیسریدمی می‌شود.
مهمترین خطر مربوط به حاملگی در این اختلال افزایش فعالیت تشنجی است که ممکن است به علت کاهش سطح دارو در نتیجه تغییرات فیزیولوژیک حاملگی در ارتباط افزایش حجم توزیع باشد مهمترین تغییر افزایش کلیرانس دارو در اثر القای آنزیم های کبدی و پلاسمایی و جفتی همراه با افزایش قابل توجه فیلتراسیون گلومرولی باشد و یا تهوع و استفراغ که منجر به حذف مقادیری از دارو از بدن می‌شود. از علل دیگر قطع درمان دارویی توسط خود فرد است (به علت ترس از آسیب دیدگی جنین) باید با زن حامله مشاوره کرد و یا دارو را تغییر داد. باید به او گفته شود که تشنج خطر تروما را افزایش داده و تشنج های کنترل نشده اغلب همراه با هیپوکسی و افزایش فشار خون بوده و باعث ایجاد ضایعه در مخچه و هیپوکامپ در ایجاد کانون های جدید تشنج می‌شود. در فرزندان زنان مبتلا به صرع خطر وقوع ناهنجاری های ساختمانی افزایش مییابد که قسمتی مربوط به خود صرع است و قسمتی در ارتباط با داروهای ضد صرع می‌باشد.
همچنین قسمتی به علت تشنج است که باعث کاهش گذرای جریان خون رحم و اکسیژن رسانی به جنین می‌شود و قسمتی مربوط به ترومای ناشی از تشنج است که به جنین هم آسیب وارد می‌کند. در زنانی که در کودکی سابقه تشنج ناشی از تب داشته اند احتمال داشتن کودکی با همان بیماری بیشتر است.
 |
 |
