 |
 |
در صورت وجود حملات تشنجی از کمترین دوز موثر از دارویی که دارای حد اقل اثر تراتوژن است استفاده میشود. به طور کلی زنانی که از درمان تک دارویی استفاده می‌کنند و حد اقل به مدت 2 سال دچار حمله نشده اند کاندید قطع دارو می‌باشند.
میزان مرگ و میر مربوط به حاملگی ارتباط ضعیفی با نوع ضایعه قلبی دارد. در زنان مبتلا به هیپرتانسیون ریوی به هر شکل و نوع عارضه دار کوارکتاسیون آئورت یا سندرم مارفان توام با درگیری دریچه آئورت خطر مرگ و میر به حدی زیاد است که توصیه به حامله نشدن را ایجاب می‌کند.
این ضایعات در میان همه نقایص مادرزادی قلب با بیشترین خطر در حاملگی همراه هستند. زنان مبتلا در معرض افزایش خطر نارسایی قلبی، عوارض ترومبوتیک، آریتمی ها و عفونت ها هستند میزان مرگ و میر مادری و جنینی به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. زنان مبتلا به هیپرتانسیون اولیه ریوی یا سندرم آیزِن مِنگِر بیشترین میزان مرگ و میر را به خود اختصاص می‌دهند.
ناهنجاری های نیازمند عوامل ضد انعقادی
تعدادی از بیماری های قلبی نیازمند عوامل ضد انعقادی هستند. شایع ترین حالت جاگذاری دریچه مکانیکی است. در زنان غیر حامله از وارفارین استفاده میشود. ولی در خانم های باردار، بهتر است از هپارین استفاده شود. باید توجه داشته باشیم که استفاده بیش از حد این عوامل، خطر عوارض خونریزی را افزایش می‌دهد و عدم استفاده کافی باعث ترومبوز دریچه مصنوعی میشود.
باید عملکرد قلبی به دقت از طریق اکوکاردیوگرافی و آنژیوگرافی عروق بررسی شود. درمان های دارویی بی خطر توصیه شود. مصرف وارفارین تا حد امکان قطع شود. در موارد وجود نقص مادرزادی برای تعیین خطر جنینی باید شجره نامه رسم کرد. زنانی که در معرض خطر بالایی از مرگ و میر هستند باید در مورد حامله شدن تجدید نظر کنند.
خطر ترومبوآمبولی راجعه در طول حاملگی افزایش می‌یابد (حدودا 10% ) برخی از عوامل خطر عبارتند از: سن بالای 35 سال، خطر را 2 برابر بیشتر از زنان جوان می‌کند. مصرف سیگار آسیب دیدگی عروق را افزایش می‌دهد، چاقی خطر عود را می‌افزاید و در زنان مسن شایعتر است، وجود سابقه خانوادگی ترومبوآمبولیک، زمینه ارثی را مطرح می‌کند.
اکثر این اختلالات از نقایص ارثی مکانیسم های ضد انعقادی هستند و عبارتند از : کمبود پروتئین C ، پروتئین S ، کمبود آنتی ترومبین III ، مقاوم بودن پروتئین C فعال شده، هیپرهوموسیستینمی (جهش متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز) و جهش پروترومبین علاوه بر این نقایص انعقادی اکتسابی شامل حضور آنتی بادی های ضد فسفولیپید، آنتی کواگولان لوپوسی و آنتی بادی های آنتی کاردیولیپین هستند این عوامل علاوه بر ایجاد ترومبوآمبولی شریانی و وریدی که منجر به آمبولی ریوی و انفارکتوس مغزی می‌شوند موجب افزایش احتمال سقط، پره اکلامپسی زودرس، محدودیت رشد جنین و مرده زایی می‌گردد. زنان دارای سابقه ترومبوآمبولی و ترومبوفیلی ارثی باید مشاوره شوند تا بدانند که افزایش خطر عود در حاملگی بعدی وجود دارد و پیشگیری از بیماری امکان ندارد و در صورت حامله شدن باید هپارین جایگزین وارفارین شود.
بیماری های بافت همبند
این بیماری ها عبارتند از لوپوس اریتماتوی سیستمیک، آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان، سندرم شوگرن و اسکلرودرمی. این اختلالات، بیماری های خود ایمنی کلاژن عروقی هستند. آرتریت روماتوئید معمولا در طول حاملگی بهبود می‌یابد ولی در 90% زنان در عرض 6 ماه پس از زایمان عود می‌کند. در زنان مبتلا به اسپوندیلیت، اغلب در نتیجه افزایش وزن و لوردوز کمری، شدت درد افزایش می‌یابد. لوپوس اختلال وخیم تری است که هم بر مادر هم جنین آثار نامطلوبی را اعمال می‌کند.
در اسکلرودرمی، علایم ناشی از پدیده رینود ممکن است در طول حاملگی بهبود یابد اما بازگشت محتویات معده به مری (ریفلاکس ازوفاژیال) ناشی از کم تحرکی، معمولا تشدید میشود. در نوع منتشر این بیماری خطر بیماری کلیوی و هیپرتانسیون شدید بیشتر است. بدترین پیامد در بیماران دارای آنتی کواگولان لوپوسی یا آنتی بادی آنتی کاردیولیپین رخ می‌دهد.
آنتی بادی آنتی RO در ارتباط با لوپوس نوزادی و بلوک مادرزادی قلب می‌باشد. در زن حامله ای که قبلا کودک مبتلا به بلوک مادرزادی قلب داشته است خطر عود 15 درصد می‌باشد. هیپرتانسیون و بیماری کلیه هم خطرات حول و حوش زایمان را افزایش می‌دهد.
مشاوره
سیر بالینی به دقت ارزیابی شود. ارزیابی کلیه باید صورت گیرد. درمان های دارویی که بطور رایج در بیماری های بافت همبند استفاده میشود باعث افزایش مخاطرات جنینی نمی‌شود. در موارد شدید از عوامل پر قدرت سرکوب کننده سیستم ایمنی استفاده میشود. مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، تراتوژن است و باید در حاملگی قطع شود.
حاملگی ممکن است برای هر زنی استرس‌زا باشد حاملگی خطر عود یا برگشت علائم دیسفوریک را افزایش می‌دهد. برخی از عوامل عود به علت قطع دارو توسط خود فرد تحت تاثیر ترس از مضر بودن برای جنین است و نوسان میزان هورمون ها می‌تواند استرس را افزایش دهد.
· مراقبت های ناکافی قبل از تولد و سوء مصرف قبلی مواد می‌تواند باعث اختلالات روانی شود.
· اختلالات روانی قبلی خطر افسردگی شدید یا سایکوز پس از زایمان را افزایش می‌دهد.
· زنانی که سابقه افسردگی ماژور یا سندرم قبل از قاعدگی یا سابقه دلتنگی های بعد از زایمان هستند در معرض افزایش خطر سایکوز قرار دارند.
اغلب درمان های دارویی روانی باعث ایجاد نقایص عمده تولد یا ناهنجاری های تکاملی نمی‌شوند. اگر یکی از والدین، مبتلا به اسکیزوفرنی باشد احتمال ابتلای فرزند 12 درصد و اگر هر دو مبتلا باشند 40 درصد می‌باشد و اگر یکی از دو والد مبتلا به اختلال دو قطبی باشد احتمال ابتلای جنین 15 درصد خواهد بود.
در خانمی که دچار اختلال عمده ذهنی است و می‌خواهد حامله شود باید سیر بیماری ارزیابی شده درمان های دارویی و خطرات مربوط به جنین بررسی شود. عوامل مغشوش کننده مثل مصرف الکل سیگار و دارو و مشکلات اجتماعی مد نظر قرار گیرد و در صورت نیاز به دارو، کمترین مقدار موثر باید استفاده شود.
زنانی که زمینه های قومی، نژادی و یا سابقه شخصی یا خانوادگی، آن ها را در معرض افزایش خطر برخورداری از جنین مبتلا به بیماری ژنتیکی قرار می‌دهد باید تحت مشاوره مناسب قرار گیرند. زنانی که مبتلا به بیماری ژنتیکی هستند معمولا نیازمند مشاوره اضافی در ارتباط با خطرهای مربوط به خود می‌باشند.
شامل ارزیابی مصونیت در برابر کزاز و سرخجه و هپاتیت B است. مصون سازی در طی حاملگی با توکسوئیدها، باکتری ها و ویروس های کشته شده برای جنین پیامد نامطلوبی ندارد. ولی تجویز واکسن های ویروسی زنده مثل سرخک، سرخجه یا اوریون یا آبله مرغان در حاملگی توصیه نمی‌شود. و این واکسن ها در حالت ایده آل باید 3 ماه قبل از تلاش برای بارداری تجویز شود. شایان ذکر است که در زنانی که سهوا این واکسن ها را در طول حاملگی دریافت کرده اند ضرورتی برای ختم حاملگی وجود ندارد.
شواهدی که نشان دهند تابش اشعه با دوز تشخیصی خطر پیامدهای نامطلوب برای جنین یا کودک را افزایش می‌دهد وجود ندارد.
شواهدی که نشان دهند در انسان ها یا حیوانات قرار گرفتن در معرض انواع میدان های الکترومغناطیسی مثل خطوط پُرولتاژ انرژی، پتوی برقی، فِرهای میکروویو و تلفن های همراه باعث ایجاد آثار نامطلوب بر روی جنین میشود وجود ندارند.
منابع
|
1 ) Don Forth’s Obstetrics and Gynecology, by : James R. Scott, Philip J. Di. Saia, Charles B. Hammond, Williams N. Spellacy 1999, Lippincott , Williams & Wilkins 2 ) Essentials of Obstetrics and Gynecology , by : Hacke F. Moore G. 3rd ed. |
 |
 |
